یاد سهراب بخیر

آن سپهری که تا لحظه خاموشی گفت:

تو مرا یاد کنی یا نکنی

باورت گر بشود یا نشود

حرفی نیست

اما . . .

نفسم می گیرد در هوایی که نفسهای تو نیست

بنده به خدایش گفت:

اگر سرنوشت مرا از پیش نوشته ای پس دگر چه سود که آرزو کنم؟؟؟

خدا گفت:

آرزو کن شاید نوشته باشم هر چه آرزو کند!!!